Een terugblik op de wijnreis naar het prachtige Guerrieri Rizzardi in Veneto waar ik begin juni van dit jaar op uitnodiging mocht deelnemen. Genoten, geleerd en fijne contacten opgedaan. Niet alleen vakgenoten deelden ervaringen met elkaar maar in het bijzonder ons contact Daniel Stewart (exportmanager) en enkele familieleden van Guerrieri Rizzardi; dé kennisbronnen van dit estate met wijngaarden in o.a. Bardolino, Negrar di Valpolicella & Soave. Zij gaven een inkijk in het wijnmakersleven, wat een bijzondere ervaring!
Zondagavond laat arriveerden we in Bardolino en werden op bourgondische wijze ontvangen door Daniel. Een korte kennismaking aan een tafel vol pizza’s met uiteraard heerlijke wijnen volgde en maakte de vertraging van de avondvlucht meer dan goed :)
Goodmorning Bardolino!
De volgende morgen werden we wakker aan het Gardameer, om vervolgens na een typisch Italiaans ontbijt (voor mij een doppio espresso en een brioche con crèma) naar de wijngaarden te vertrekken. Na een korte rit kwamen we aan bij het prachtige estate. Na een introductie in de wijngaard liepen we verder de kleine heuvel achter het wijnhuis op. De bodem bevat hier voldoende kalk en bestaat uit vooral zand en ronde keien (pebbles), de perfecte bodem voor lichtere stijl wijnen. Halverwege de helling, onderaan de olijfbomen, was een ontsteelmachine te zien. Om de frisheid te bewaren worden de druiven hier rechtstreeks vanaf de wijngaard met vrachtwagens in de machine gelost. Alle druiven uit de wijngaard kunnen binnen 10 minuten hier zijn, vertelde David. Het sap komt dankzij de zwaartekracht direct ‘een verdieping lager’ terecht in RVS tanks in de kelder. Zo lijden de druiven het minst, en blijven de aroma’s het best intact! Na een rondleiding door de kelders was het tijd voor een eerste proefmoment. Verschillende roséwijnen (spumante en chiaretto) en witte Soaves passeerden de revue maar natuurlijk ook de typisch lichtere stijl rode wijnen, Bardolino classico (en cru’s), waar deze regio bekend om staat werden geproefd. Leuk om te weten; in deze kelders staan ook de vaten met Amarone opgeslagen, wat mag volgens de wijnwetgeving omdat Rizzardi een historisch producent is en zich tussen verschillende gebieden mag ‘bewegen’. Op de wijngaard waar de druiven groeien voor de Amarones is geen simpelweg niet voldoende ruimte in de kelders, een prima oplossing dus!
Op naar onze volgende stop, de Cavaion wijngaarden, met, net zoals op het etiket van de Delara (Bardolino reserve), de prachtige Monte Baldo als achtergrond. De 50-55 jaar oude stokken staan hier als pergolasysteem aangeplant om zo de wind goed haar werk te laten doen en de vochtigheid in dit gebied de baas te blijven. Leuk weetje: van oudsher had deze manier van aanplanten meerdere doelen; hogere volumes druiven produceren en het houden van vee onder de stokken. Interessant omdat vandaag de dag juist lage opbrengsten belangrijker zijn en kwaliteit voorop staat!
Voor de lunch keerden we terug naar het Gardameer. Vis speelde de hoofdrol. Van heerlijke pasta met ansjovis, tot een mooi 'combinatiegerecht van zalm en witvis begeleid met polenta, rozijntjes en kappertjes, zodat we er zowel de Delara Montebaldo als de Costeggiola bij konden ervaren en proeven waarom welke wijn bij welk deel van het gerecht beter paste. Een prima introductie op de namiddag die we spendeerden in de Soave!
Terug in de minivan, waar we onderweg leuke gesprekken met elkaar voerden en genoten van het uitzicht. We parkeerden vlak achter het imposante kasteel om de Ferra wijngaard (een van de cru’s in Tenda), te bezoeken. Een single grape vineyard waar enkel garganega aangeplant staat op de vulkanische bodems. Ook hier een interessant feitje. De naam van de heuvel waarop de wijngaard ligt is het bekende La Rocca. Deze naam mag echter niet gevoerd worden omdat een andere producent de naam heeft gecopywrite, vandaar dat Rizzardi deze helling een andere naam, namelijk ‘La Ferra’ heeft genoemd.
Iets verder door, in de heuvels ligt de wijngaard, Costeggiola, ook een van de cru’s in de Soave maar met een ander terroir; pure kalk en bassalt bodems! Wat een prachtig uitzicht over de Soave vallei! De ligging is op dezelfde hoogte als de Ferra wijngaard maar met een andere bodemsoort en meer wind. Zo ervaar je direct dat je met dezelfde garganega druif in hetzelfde gebied toch een heel ander glas wijn kan maken.
We sluiten de avond af met een diner in Bardolino vergezeld door Agostino Rizzardi and Daniel. Dit keer meer rood te proeven en dus over naar de andere kant van het smaakpallet; carpaccio en een heerlijke entrecôte van de grill. Als afsluiter van de avond proefden we een Reccioto di Soave uit 1998. Een zoet maar fris glas dankzij de goed bewaarde zuren. Gevaarlijk lekker…
De wijngaarden Calcarole & Clos Roareti
De volgende ochtend vroeg uit de veren voor een bezoek aan het hoogst gelegen deel van de Calcarole vineyard waar Giuseppe Rizzardi ons opwachtte bovenaan de heuvel. Hij vertelde over de Barbera d’Asti die aangeplant staat op deze microclimate wijngaard waar het erg warm kan worden. De barbera (ja, je leest het goed;)) zorgt hier voor acidity in de wijnen, wat met name in warmere jaren erg belangrijk is en de wijnen ten goede komt. Gelukkig mag in deze appellatie tot ca. 20% ander druiven gebruikt worden in de blend, ook in de Amarone. Wat extra fijn is omdat de appassimento techniek anders veel te zwoele wijnen met een erg hoog alcoholpercentage zou geven. Helaas moest hij ons mededelen dat de wijngaard niet begaanbaar was vanwege de heftige regenval afgelopen dagen. 2024 is tot nu toe een bewerkelijk jaar, zeker op deze wijngaard. Door de kleigrond en veel regen is het zwaar werk. We genoten even van het uitzicht, aanschouwden de modder en besloten naar een beter begaanbaar (lager gelegen) deel van de wijngaard te gaan waar we alsnog een kleine wandeling maakten. We zagen verschillende druivensoorten zoals o.a.rondinella en corvina van dichterbij. En ook hier was duidelijk (aan onze schoenen) te zien dat er klei in de bodem aanwezig is. Naast klei is het typische terroir hier limestone, een steensoort waar de wortels van de druif door zachtere structuur door deze steenachtige bodem kunnen groeien. Calcarole wordt elk jaar gemaakt maar alleen in goede jaren geclassificeerd én gebruikt voor o.a. de 3Cru.
Terug bij de auto bewonderen we nog even het mooie Clos Roareti met haar bijzondere oude muren. Deze wijngaard is enkel met merlot aangeplant. We proefden eerder die dag Clos Roareti 2020; 100% merlot, prachtige lichtbruine rode tint in het glas met aroma’s van cassis en rozenblad in de neus. Zacht en vol, bosvruchten en cassistonen, mooi elegant van stijl!
Op naar de Pojega wijngaard en ‘drying rooms’.
Pojega is geen single vinyard wine omdat ze de vrijheid willen bewaren druiven van andere Amarone wijngaarden in de blend te gebruiken om de wijn zo te kunnen maken als bedoeld is. Omdat Pojega een geregistreerde wijngaard is mag de naam alsnog op het label gebruikt worden. De opbrengsten van deze wijngaarden zijn laag want de kwaliteit is belangrijker, vandaar dat ze druiven niet te dicht op elkaar staan. En wat interessant om de droogkamer eens in het echt te zien en ervaren. Als je binnen staat voel je namelijk direct dat ‘natuurlijke tocht' haar werk doet. Dé plek waar de druiven voor de Amarone en Ripasso gedroogd worden. Ripasso kent de bijzondere techniek van de most van de Amarone die toegevoegd wordt aan de Valpolicella wijn en vervolgens een tweede vergisting ondergaat. Aan het eind van dit proces wordt 10% van de Amarone toegevoegd voor de optimale blend. Een arbeidsintensief en tijdrovend traject dat meteen duidelijk maakt waarom je geen kwaliteits-Amarone koopt in het lagere prijssegment.
Het stukje theorie werd opgevolgd door praktijk, op naar de volgende proefsessie waarin Valpolicella centraal staat! We proefden Valpolicella Classico Cuvee XVII 2023, Pojega Ripasso 2021, Clos Roareti 2020, 3CRU Amarone 2018, Villa Rizzardi Amarone riserva 2019 en sloten af met Calcarole 2017. Wat een prachtige line-up in een prachtige omgeving!
Tijd voor lunch…in the courtyard!
Een tafel onder de eeuwenoude overkapping gedekt met lokale producten zoals bijzondere lokale hammen, kazen en frisse salades. Na deze verwennerij maakten we een wandeling door Giardino di Pojega. Een prachtige tuin met veel historische elementen en een ‘groen’ amfitheater dat nog steeds in gebruik is en waar met regelmaat voorstellingen worden gehouden…daar wil ik nog wel eens getuige van zijn op een mooie zomerse avond….
In de middag, off to Verona voor een paar uurtjes vrije tijd! Uiteraard bezochten we het amphi-theater, maakten we een foto bij hét balkon van Romeo & Juliet en belandden we uiteindelijk in de beroemde wijnbar Botteca Vini waar we de middag in stijl afgesloten hebben…
De laatste avond alweer voordat we met de ochtendvlucht naar huis gaan. We ontmoetten zowel David als Giuseppe voor een diner in het oude centrum van Bardolino. Uiteraard werden we, zoals op alle andere momenten, meer dan goed verzorgd en proefden we prachtige wijnen. De verrassing van de avond voor mij persoonlijk was om Calcarole 2009 & 2011 naast elkaar te mogen proeven…wat een elegant glas, rond, ‘stoney’, stoer maar erg vriendelijk. Toen daar op Himalaya zoutsteen gegaarde Iberico bij geserveerd werd was de avond voor mij meer dan compleet…een prachtige afsluiter van een bijzondere reis!
Heel veel dank voor deze uitnodiging aan Mick van @horizonwines & Daniel Stewart van @rizzardiwines
Uiteraard zijn de mooie wijnen van Guerrieri Rizzardi bij ons verkrijgbaar.
